Minggu, 09 Februari 2020

Kawan Tek Nun Luruih Tabuang

#tantanganharike26
#tantanganmenulismediaguru

Sanak, Tek Nun ado carito ciek. Iko carito kawan-kawan sa maso kuliah.

"Sambuangan carito si Mony patang Tek Nun?"

"Indak. Iko lain pulo kurenahnyo."

"Tunggu cah, Tek Nun makan kacang goreng ciek lu."

"Makanlah pancarian sorang-sorang Tek Nun."

"Sanak nio? Mari lah, ko lai masih ado agak saganggam."

Sambia manunggu sanak manjapuik kacang nan saganggam ko, molah Tek Nun ansua-ansua juo bacarito.

Kawan Tek Nun ko PKL ka PT nan balambang kapalo kabau. Ado balimo urang nan PKL di PT tu. Diantaronyo namonyo si Imam. Tapi bukan Imam nan mamimpin sumbayang yo sanak. Beko salah mukasuik pulo. Nan lain, Tek Nun lupo sia namo kawan-kawan ko.

Ndak lamo sasudah baso jo basi, apak nan manarimo anak PKL tadi ma agiah tau apo-apo sajo nan harus dikarajoan. Sarato ndak lupo ma agiah tau peraturan nan harus dipatuhi salamo PKL.

"Awak dima tingga?" Tanyo apak ko ka si Imam.

"Di simpang Haru, Pak."

"Oke lah. Bisuak kalau lalu oto nan bamerek iko, (sambia mancaliak an gambar oto bus nan mambao karyawan di PT tu) ambek se lah. Awak buliah naiak oto tu, tapi yo tagak se buliah nyo," nan kecek apak cako manjaleh an panjang leba.

"Jadi Pak," jo sanang hati. Tabayang dek Imam jo kawan-kawannyo pulang pai PKL gratis. Alias ndak mambayia ongkos.

Ndak tangguang sanang hati do. Baa ndak ka sanang hati, pitih nan di agiah amak untuak ongkos pai PKL bisa dipaguno an untuak nan lain. Setidaknyo bisa untuak ongkos pai mancaliak aia gilo agak sakali saminggu.

Tibo lah hari partamo pai PKL. Pagi-pagi bana Imam jo kawan-kawannyo lah tagak di tapi jalan manantian oto bus nan di jaleh an dek apak patang. Ndak sampai manunggu sapuluah minik, oto nan di nanti-nanti lah mulai tampak puncak iduangnyo.

Dek imam jo kawan-kawannyo pakai tando pengenal, sopir oto bus mambarantian oto tapek di muko Imam jo kawan-kawannyo tagak.

Batua apo nan di sampaian apak ka patang. Kiro nyo bus ko lah panuah dek karyawan-karyawan PT nan mamakai baju seragam. Walau pun tagak, dek Imam jo kawan-kawanyo lah baruntuang sangaik. Karano untuak pai PKL ndak paralu mangalua an ongkos lai.

Hari kaduo, sampai hari katigo bantuak tu juo. Imam jo kawan-kawan tapaso tagak. Karano ndak ado tampek duduak nan kosong untuak di duduak i.

Hari nan ka ampek, antah hari libur dek karyawan antah baa, ndak bara urang karyawan nan ado dalam oto tu do.

"Oiiii, manga ang tagak? Duduak lah. Kan banyak bangku nan kosong tu," sorak sopir dari arah muko.

"Awak ndak buliah duduak dek apak nan manarimo wak patang do pak,"

"Ndak buliah baa lo. Kan oto ndak panuah do."

"Iyo baitu kecek apak nan manarimo awak patang. Kecek liau, awak buliah naiak oto ko, tapi tagak buliahnyo."

"Tasarah waang lah. Kok ka tagak, kok ka duduak. Panek lo muncuang den manyuruah ma."

Hari kalimo masih sarupo hari kapatang. Ndak bara urang karyawan PT ko nan pai karajo do.

"Duduak lah nak. Bangku banyak nan kosong ko a," kecek salah surang karyawan nan duduak dakek si Imam tagak.

"Ndak usah Pak. Kecek apak nan manarimo awak patang, awak ndak buliah duduak do."

"Mukasuik apak tu, yang ndak buliah duduak kalau oto panuah. Kalau oto kosong mode ko ndak ka baa bagai do. Duduak lah," nan kecek apak cako.

"Indak do Pak. Beko kanai lapor awak beko." Jawek si Imam jo muko nan lah over lugu.

"Duduak lah," nada suaro apak ko lah agak mamaso.

"Ndak usah Pak. Tau apak nan manarimo awak patang, randah nilai wak beko."

"Tasarah waang lah yuang. Ndak tensi den pulo nan ka naiak manyuruah waang duduak do." Kecek apak cako.

"Cukuik lah bantuak se nan bantuak tabuang diak. Pikiran jan luruih tabuang bana," sorak pak sopir dari muko.

"Yo pak. Wak lai ndak duduak do," jawek kawan si Imam. Lain kecek urang lain pulo nan jo jawek.

Yo lah sanak. Samakin panjang carito Tek Nun samakin manggeleng-geleng sanak beko. Karano kawan si Iman lah mulai ndak aman. Mungkinnyo mabuak perjalanan.

#tantanganmenulis30hari
#mediaguru

Tidak ada komentar:

Posting Komentar